1. Na stoliku koło zakrystii można nabyć świece „Paschaliki” po 10 zł.
2. We wtorek Msza Św. wieczorna w intencjach modlących się koronką do Bożego Miłosierdzia.
3. W piątek o 17:15 wręczenie tajemnic i modlitwa różańcem do Krwi Chrystusa.
W piątek po Mszy Św. o 18:00 ostatnia w tym roku Droga Krzyżowa ulicami Miasta. Zachęcamy do udziału. Nie będzie Drogi Krzyżowej dla dzieci o 17:00.
4. W sobotę księża wikariusze odwiedzą chorych, ks. proboszcz we wtorek 4 kwietnia. Do środy wieczór można zgłaszać dodatkowych chorych. Prosimy zatroszczyć się o tych którzy z powodu choroby już dawno nie byli w kościele by i oni mogli przyjąć komunię.
W sobotę o 8:30 różaniec wynagradzający, o 9:00 Msza Św. i 15 minut rozważania.
5. Za tydzień po Mszy Św. o 10:30 zmiana tajemnic różańcowych. Na każdej Mszy Św. poświęcenie palm. Jak pogoda pozwoli Msza Św. o 12:00 rozpocznie się przy bocznym wejściu do kościoła od ul. Kościelnej i tam będzie poświęcenie palm.
6. W tym tygodniu możliwość skorzystania ze spowiedzi 15 minut przed poranną Mszą Św. i 30 minut przed wieczorną. Spowiedź w Niedzielę do południa będzie utrudniona, po południu zapraszamy od 16:00 do 18:00.
7. Gdyby ktoś potrzebował, lub znał osobę potrzebującą wsparcia na święta w postaci produktów spożywczych prosimy by zgłosił się do któregoś księdza, lub osoby z Komitetu Charytatywnego. Poszukujemy też osób które w Wielką Sobotę pomogą pakować i rozwozić paczki.
8. W zakrystii można zapisać się na pielgrzymką do Łagiewnik. Jedziemy 14 kwietnia w piątek po relikwie Św. Siostry Faustyny. Koszt 80 zł. proszę podać datę urodzenia, adres i telefon.
9. Zachęcamy do nabywania i czytania prasy katolickiej. Przy wyjściu z kościoła za dobrowolną ofiarę można nabyć książeczkę pod tytułem: „Gdy ktoś bliski odchodzi z Kościoła”.
Osiedlowa, Osiedle Kolorowe i mieszkańcy wiosek u których nie było kolędy.
21 stycznia – piątek
Osiedle Szkolne.
ROK 2021
PIERWSZE SPOTKANIE GRUPY SYNODALNEJ
W niedzielę, po Mszy św. Wieczornej w naszym kościele rozpoczęła działalność Parafialna Grupa Synodalna.
Zgodnie z założeniem proces synodalny zaczyna się od wysłuchania Ludu Bożego, czyli nas wszystkich.
Pierwszy etap rozważań przeprowadzony w atmosferze modlitwy dotyczył problemu wspólnej drogi naszej wspólnoty lokalnej.
Dziękujemy wszystkim za obecność.
List Pasterski Biskupa Świdnickiego na Adwent 2021 r.
Przygotujmy się na przyjście Zbawiciela!
1.Adwent – czas czujnego oczekiwania
Każdego roku o tej porze przeżywamy Adwent – czas czujnego i mądrego oczekiwania na przyjście Pana. Jest to nie tylko wspomnienie tego pierwszego przyjścia, które dokonało się z chwilą narodzin Syna Człowieczego w betlejemskiej stajni, ale przede wszystkim przypomnienie, wręcz napomnienie, że „Pan powtórnie przyjdzie”. Przyjdzie na pewno, i to w chwili, której się nie spodziewamy, bo tak sam zapowiadał. Pamiętajmy, że wszystko, co mówi Jezus jest prawdą. Jego ostateczne przyjście będzie w tych adwentowych dniach wybrzmiewało coraz mocniej. Dlatego: „Czuwajcie! – mówi Jezus – bo nie wiecie, kiedy Pan domu przyjdzie” (Mk 13, 35-37).
To przygotowanie na przyjście Pana, czuwanie, o którym mówi Jezus, nie może być jedynie biernym wyczekiwaniem. Pan zachęca nas: „Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie (…), abyście mogli stanąć przed Synem Człowieczym” (Łk 21,36). W tym szczególnym czasie, jako wspólnota przygotowująca się do świętowania wielkiej tajemnicy Wcielenia, poczujmy się zaproszeni do odkrywania i pogłębiania swojej relacji z Panem Bogiem.
2.Adwentowe środki do budowania relacji z Bogiem
Pomocą w budowaniu tych relacji z Panem Bogiem niech będą dla nas: modlitwa, zwłaszcza modlitwa codziennie odczytywanym słowem Bożym, a także dzieła pokutne.
a.Modlitwa
Modlitwa zawsze rodzi się w konkretnej sytuacji życia człowieka. Ona ujawnia stan naszego serca, jego pragnienia i wszelkie rodzące się w nim myśli. Każdy człowiek ma przecież określoną historię życia, przeżywa określone uczucia.
W tym adwentowym czasie pragniemy modlić się razem z Maryją wsłuchując się w Jej Magnificat. Maryja modli się Słowem. Kiedy wsłuchamy się w tę modlitwę zobaczymy, że jest ona utkana z różnych słów zaczerpniętych z Pisma Świętego. Maryja modli się słowem Boga, które wcześniej odkrywała, którym żyła. To właśnie w tej pieśni Maryi znajdziemy fragmenty z Księgi Psalmów, Księgi Izajasza, Księgi Hioba, także inne święte teksty. Maryja używa tych słów w modlitwie, ponieważ na co dzień żyła słowem Bożym, zachowywała je i rozważała w swoim sercu. Ono stało się integralną częścią Jej życia. Kiedy nasze serce będzie przeniknięte tym słowem, wówczas pełniej odkryjemy wartość modlitwy, którą praktykujemy codziennie w różnych formach. Wiele osób modli się psalmami, bo one zawierają wszystkie problemy ludzkiego serca. Taką modlitwą jest też różaniec utkany ze Słowa Bożego i ludzkiego. Modląc się tą modlitwą, powtarzając „zdrowaśki”, możemy w niej zawrzeć wszystko czym żyjemy, to co dzieje się w nas, w naszym sercu. Ta modlitwa może być wypełniona także prostymi aktami strzelistymi, które znamy, bądź pamiętamy z naszej katechezy i które przechowujemy głęboko w swoim sercu.
b.Słowo Boże
Słowo Boże jest integralnie związane z ludzkim sercem. Można powiedzieć, że serce bez słowa Bożego jest jak pustynia bez życia. Nawet najbardziej urodzajna ziemia pozbawiona wody zamienia się w pustynię. Kiedy człowiek przestaje słuchać Słowa, jego serce staje się przewrotne, „odwraca się od Boga plecami, chowa twarz” – jak uczy prorok Jeremiasz (Jr 7, 24). Takie serce robi się uparte, zamknięte, oddala się od Boga i szuka własnych bożków. Jest zdolne do najbardziej złych myśli, a w konsekwencji także do złych słów i czynów. Pamiętajmy, że Pan Bóg bardzo zabiega o nasze serce. Kocha nas całym sercem i nie przestaje nas szukać. Walczy o nas. Obiecuje: „Dam im jedno serce i nowego ducha dam do ich wnętrza. Z ciała usunę serce kamienne, a dam im serce cielesne” (Ez 11,19).
Trzeba pamiętać, że słowo Boga pragnie zająć cały nasz umysł, nasze serce i naszą wolę. Tylko wtedy jesteśmy zdolni całkowicie pójść za Nim. Prawda naszej wiary, która może zmienić nasze patrzenie na codzienność brzmi: Bóg do nas mówi! Św. Paweł w Liście do Rzymian uczy: „wiara rodzi się ze słyszenia, a tym co się słyszy jest słowo Chrystusa” (Rz 10,17). Warto więc zwrócić uwagę na wartość słowa Bożego i odświeżyć naszą relację ze Słowem. Od tego, jaka jest nasza relacja do słowa Bożego zależy bowiem, jak będziemy go słuchać, a potem – w dalszej konsekwencji – jak będziemy traktować drugiego człowieka.
c.Pokuta
Wprawdzie okres Adwentu nie jest czasem pokuty w takim wymiarze jak Wielki Post, ale posiada swoisty charakter refleksyjny. Pismo Święte w oryginale greckim na oznaczenie pokuty używa słowa „metanoia”, czyli „przemiana”, a więc pokuta ma sens bardzo szeroki, ponieważ chodzi tu o przemianę dokonującą się w człowieku. Okres Adwentu bardzo sprzyja takiej refleksji i takiej przemianie. Pokuta to przede wszystkim przemiana z człowieka grzechu w człowieka Bożego, przemiana z człowieka grzesznego w człowieka współpracującego z łaską Bożą, czyli przeżywającego rzeczywistość Bożą. Taka przemiana jest warunkiem rozwoju człowieka i uszlachetnia jego codzienne działania. W tej perspektywie pokutą może być każdy świadomy dobry czyn. Może nią być także gest życzliwości i uczciwości, staranie się o dobre wypełnienie swoich obowiązków, a także każde dawanie świadectwa prawdzie i dobru. Przez takie działania stajemy się coraz lepsi i coraz bliżsi naszemu Panu i Zbawicielowi.
W kontekście adwentowego przygotowania się do świąt Narodzenia Pańskiego warto w tym miejscu przywołać słowa św. Matki Teresa z Kalkuty: „Zawsze, ilekroć się uśmiechasz do swojego brata i wyciągasz do niego rękę – zawsze wtedy jest BOŻE NARODZENIE. Zawsze, kiedy milkniesz, aby innych wysłuchać; kiedy dajesz odrobinę nadziei załamanym; (…) kiedy rozpoznajesz w pokorze, jak bardzo znikome są twoje możliwości i jak wielka jest twoja słabość – zawsze wtedy jest BOŻE NARODZENIE; (…) ilekroć pozwolisz, by Bóg pokochał innych przez Ciebie – zawsze wtedy jest BOŻE NARODZENIE (św. M. Teresa z Kalkuty).
3.Z Maryją i Józefem oczekujemy na przyjście Emmanuela
Postarajmy się nasze adwentowe oczekiwanie połączyć z głównymi postaciami Adwentu. Przywołujemy Maryję, Matkę Zbawiciela i Jej Oblubieńca – św. Józefa. Adwent tych dwojga był jak najbardziej rzeczywisty, a jednocześnie jakże różny od naszych wyobrażeń. Nam święta kojarzą się z radością, ale dla Nich to wydarzenie było poprzedzone wieloma próbami i wyrzeczeniami. Cały trud, który podjęli, a także próby, które przechodzili, były przecież ze względu na Niego – na Emmanuela.
Maryja napomina nas, abyśmy byli dla siebie braćmi, złączeni obowiązkiem budowania razem świata bardziej sprawiedliwego, solidarnego, pokojowego. Ona przypomina, że bez Boga nigdy nie pokonamy nienawiści i przemocy. Józef zaś, w odróżnieniu od Maryi, która przyjęła słowo Pana z radością i pokojem, został poddany wielu próbom wiary. Przeszedł swoją „ciemną noc” i chwile zwątpienia. Św. Józef przypomina, abyśmy w chwilach trudnych i po ludzku beznadziejnych, kiedy czujemy się nieporadni w podejmowaniu decyzji, zaufali Bożej Opatrzności.
Módlmy się zatem z wiarą do Emmanuela – Boga z nami, aby w tym szczególnym czasie obdarzył nas, nasze rodziny i całą Ojczyznę swoim pokojem.
4.Modlitwa adwentowa i wezwanie do pokoju
Boże Ojcze, który jesteś w niebie, oto stajemy przed Tobą w oczekiwaniu na przyjście Twojego jednorodzonego Syna. Pełni nadziei poświęcamy Ci nadchodzący czas Adwentu. Chcemy wsłuchiwać się w każde Twoje słowo, które przekazałeś nam przez proroków i świętych.
Wierzymy mocno w powtórne przyjście Twojego Syna na końcu czasów i wyczekujemy chwili, gdy ujrzymy pierwsze znaki nadchodzącej chwały. Niech ten dzień nie przyjdzie na nas jak „złodziej w nocy”, ale z łagodnością i mocą. Niech będzie dniem radości i zbawienia, abyśmy mogli ujrzeć aniołów i świętych, którzy już teraz cieszą się z przebywania z Tobą.
Maryjo i św. Józefie! Prowadźcie nas ścieżkami Adwentu, byśmy umieli przyjąć słowo i wolę Boga w pełnej pokorze. Uczcie nas wierzyć, mieć nadzieję i kochać każdego człowieka! Wskazujcie nam drogę, która prowadzi do pokoju! Uczcie nas radosnego oczekiwania na objawienie się tajemnicy wcielenia. Niech ten Adwent będzie dla nas czasem prostowania ścieżek i przygotowania miejsca dla Tego, który ma się objawić światu.
Chcemy wejść w całą głębię tajemnicy Narodzenia Pańskiego, aby razem z Kościołem wyśpiewać wielki hymn dziękczynienia za Wcielenie, Twojego Syna, a naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Święty proroku Izajaszu, módl się za nami!
Święty Janie Chrzcicielu, módl się za nami!
Święty Józefie, Opiekunie Zbawiciela, módl się za nami!
Maryjo Niepokalana, Królowo pokoju, módl się za nam!
Maranatha! Przyjdź Panie Jezu! Amen.
Na czas adwentowych przygotowań otaczam Was wszystkich modlitwą i z serca błogosławię.
† Marek Mendyk
Biskup Świdnicki
3 października 2021 r. – Msza Św. – wprowadzenie relikwii patrona miasta św. Floriana
3 października 2021 r. – List pasterski Episkopatu Polski zapowiadający obchody XXI Dnia Papieskiego
w parafii św. Michała Archanioła w Bystrzycy Kłodzkiej
Mamy nowych lektorów, których w sobotę 7 maja 2022 r. wyświęcił Bp. Marek Mendyk.
Ceremoniarze i Lektorzy – środa o godz. 18.50
Ministranci – środa o godz. 18.50
Kandydaci na Ministrantów – środa o godz. 18.50
Króluj nam Chryste! Zawsze i wszędzie!
Panie Jezu Chryste, Ty wezwałeś mnie,
abym szedł za Tobą drogą do Ojca.
Chcę iść za Tobą, chcę żyć dla Ciebie.
Naucz mnie patrzeć na Twój przykład.
Napełnij mnie Twoim życiem.
Przełam we mnie to, co się Tobie opiera.
Ty jesteś moim Bogiem i Panem,
przez Ciebie wołam do mego Ojca w niebie.
PRZYRZECZENIA MINISTRANTA
Ja, (twoje imię i nazwisko) służbę ministrancką uważam za moje powołanie i zaszczyt. Przyrzekam więc memu Panu i Bogu służyć przy Jego ołtarzu z wiarą i radością. Obowiązki ministranta będę wypełniał sumiennie. Będę się modlił za moich księży i okazywał im szacunek. Będę czcił, miłował i modlił się za moich rodziców, wychowawców i nauczycieli. Będę pilnym uczniem i dobrym kolegą. Będę z innymi mówił o Chrystusie, aby więcej mu uwierzyli i bardziej Go pokochali. Wyrzekam się do 18 roku życia alkoholu i palenia papierosów. Będę miłował moją Ojczyznę i wszystko, co Ją stanowi. Na świadków tego przyrzeczenia biorę moich kapłanów, rodziców, kolegów i wszystkich tu obecnych. Tak mi dopomóż Bóg. Amen
HYMN MINISTRANCKI
Króluj nam Chryste, zawsze i wszędzie to nasze rycerskie hasło. Ono nas zawsze prowadzić będzie i świecić jak słońce jasno.
Naprzód przebojem młodzi rycerze Do walki z grzechem swej duszy Wodzem nam Jezus w Hostii ukryty Z nim w bój nasz zastęp wyruszy.
Pójdziemy naprzód, naprzód radośnie Podnosząc w górę swe czoła. Przed nami życie rozkwita w wiośnie Odważnie, bo Jezus woła.
ZASADY MINISTRANCKIE
1. Ministrant kocha Boga i dla Jego chwały wzorowo spełnia swoje obowiązki 2. Ministrant służy Chrystusowi w ludziach 3. Ministrant zwalcza swoje wady i pracuje nad swoim charakterem 4. Ministrant rozwija w sobie życie Boże 5. Ministrant poznaje liturgię i żyje nią 6. Ministrant wznosi wszędzie prawdziwą radość 7. Ministrant przeżywa Boga w przyrodzie 8. Ministrant zdobywa kolegów w pracy i zabawie dla Chrystusa 9. Ministrant jest pilny i sumienny w nauce i pracy zawodowej 10. Ministrant modli się za Ojczyznę i służy jej rzetelną pracą
MODLITWA PRZED SŁUŻENIEM
Oto za chwilę przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, który rozwesela młodość moją. Do świętej przystępuję służby. Chcę ją dobrze pełnić. Proszę Cię, Panie Jezu, o łaskę skupienia, by myśli moje były przy tobie, by oczy moje były zwrócone na ołtarz, a serce moje oddane tylko tobie. Amen
MODLITWA PO SŁUŻENIU
Boże, którego dobroć powołała mnie do Twej służby, spraw, bym uświęcony uczestnictwem w Twych tajemnicach, przez dzień dzisiejszy i całe me życie, szedł tylko drogą zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen
Wszystko to, co jest niezbędne
do sprawowania Eucharystii i nie tylko
Kielich i Patena – pierwsze naczynie przeznaczone jest na wino eucharystyczne w liturgii, wykonane z trwałego, szlachetnego materiału, nie przepuszczającego płynu. Czara kielicha od wewnątrz jest pozłacana. Przed oddaniem kielicha do użytku liturgicznego zostaje on poświęcony: po modlitwie wiernych celebrans stawia go na ołtarzu i wypowiada modlitwę błogosławieństwa, po czym dopiero następuje przygotowanie darów. Kielich wraz z pateną należą do najgodniejszych naczyń liturgicznych, w nich bowiem spoczywają postacie eucharystyczne. Warto zaznaczyć, iż przez pierwsze tysiąclecie chrześcijaństwa Komunii Świętej udzielano wszystkim pod obiema postaciami, dlatego naczynia te wtedy były znacznie większe niż dzisiaj. Kielich zaopatrzony był w dwa uchwyty dla podtrzymywania go, zwykle przez diakona. Zanikanie Komunii Świętej pod obiema postaciami powodowało zmniejszanie się kielicha i pateny, do dzisiejszych rozmiarów.
Kielich i patena – to naczynia, które przypominają Wieczernik, gdzie „Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał go i dał uczniom, mówiąc: Bierzcie i jedzcie, to jest moje ciało. Następnie wziął kielich, dzięki czynił, i dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy; bo to jest moja krew, Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów” (Mt 26,26-28; Mk 14,22-25; Łk 22,15-20;1 Kor 11,23-25). Wynosząc kielich ze stolika na ołtarz chwytamy go lewą ręką, natomiast prawą przytrzymujemy lekko z góry palkę, aby nie spadła. Welon zdejmujemy z kielicha przy stoliku. Kielich wynosimy na ołtarz dopiero po zakończeniu modlitwy wiernych.
**********
Ampułki – to dwa naczynia wykonane ze szkła lub innego materiału, zawierające wino i wodę, którymi zostanie napełniony kielich. Ampułki stawia się na szklanej lub metalowej tacy, która również może służyć do obmywania rąk. Ampułka z wodą służy również podczas puryfikacji po Komunii. Wino i wodę podajemy w następujący sposób: prawą ręką bierzemy ampułkę z winem {otwartą!), lewą ręką ampułkę z wodą i podchodzimy do ołtarza. Najpierw podajemy księdzu wino oraz przekładamy ampułkę z wodą do prawej ręki. Następnie lewą ręką odbieramy ampułkę z winem a prawą podajemy wodę. Po odebraniu wody czynimy lekki skłon głową i wracamy na swoje miejsce. Przy odchodzeniu od ołtarza uważam aby zwrot był dokonany we właściwym kierunku. Do puryfikacji podajemy ampułkę z winem i wodą. Podobnie jak podczas przygotowania darów ampułkę z winem bierzemy do prawej, a ampułkę z wodą do lewej ręki i podchodzimy do ołtarza. Gdy ksiądz wyciągnie kielich w naszą stronę wlewamy najpierw, wino, następnie ampułkę z winem zawieszamy na małym palcu lewej ręki, a do prawej bierzemy wodę i wlewamy w podobny sposób jak wino. Czynimy to powoli aż do momentu, w którym ksiądz da znak – lekko, podnosząc kielich. Potem, skłoniwszy głowę wracamy na swoje miejsce i stawiamy ampułki na stoliku. Uwaga: Gdy w ampułce nie ma wina, podajemy tylko ampułkę z wodą.
**********
Patena Komunijna – Trzyma ją ministrant podczas komunii. Chroni ona przed upadkiem na ziemię Ciała Pańskiego i jego fragmentów – partykuł .
**********
Puszka(CYBORIUM) – jest to naczynie do przechowywania Eucharystii w postaci chleba. W historii puszka miała różne rozmiary i różne kształty. W okresie baroku przybrała kształt zamykanego pucharu. W tej formie używana jest do dnia dzisiejszego. Na puszkę nakłada się sukienkę potocznie zwaną welonem, jako znak czci dla Najświętszego Sakramentu.
**********
Vasculum – jest to stojące na ogół blisko tabernakulum wypełnione wodą naczynie, w którym kapłan dokonuje tzw. ablucji palców po zakończeniu rozdzielania Komunii Świętej.
**********
Monstrancja – naczynie liturgiczne służące do wystawiania Najświętszego Sakramentu w celu adorowania Go i noszenia w procesji. Pojawiła się ona w XVI wieku w związku z rozwojem kultu eucharystycznego. Początkowo była mała i drewniana. Od baroku przyjęła większe rozmiary, ozdoby i jest wykonywana
z materiałów szlachetnych.
**********
Kustodia – mała puszka służąca do przechowywania hostii, która przeznaczona jest do publicznych adoracji.
**********
MELCHIZEDEK (LUNA) – Naczynie, które utrzymuje Hostię w kustodii, wyciąga się je, gdy wystawia się Najświętszy Sakrament w monstrancji.
**********
LAVABO – Jest to nazwa czynności jaką wykonuje kapłan, nazwa przedmiotów służących do wykonania tej czynności nosi nazwę LAWATERZ. Jest to dzbanek (lub większa ampułka), misa (lub tacka), która służy do obmycia rąk kapłana w czasie Mszy Świętej. Do lavabo, zwłaszcza podczas bardziej uroczystych celebracji, można używać specjalnych naczyń. Gdy liturgii przewodniczy biskup, wtedy do lavabo używa się dzbanka i miednicy. Do obmycia rąk celebransowi niezbędnych jest zazwyczaj dwóch ministrantów. Jeden bierze ze stolika lawaterz z wodą oraz tackę, drugi ręczniczek. Podchodzą razem do ołtarza. Gdy ksiądz wyciągnie ręce, ministrant pierwszy trzymając lawaterz (dzbanuszek) w prawej, a tackę pod spodem w lewej ręce obmywa je wodą. Ministrant drugi podaje rozwinięty ręczniczek. Po obmyciu rąk czynią lekki skłon głową i odchodzą
**********
TRYBULARZ (KADZIELNICA) – naczynie umocowane na łańcuszku z zamykającą przykrywką, do którego na rozżarzone węgle sypie się ziarenka kadzidła, czyli żywicy i wonnych ziół. Okadzenie wyraża naszą cześć i hołd dla Boga.
**********
NAWIKULUM – naczynie z łyżeczką, w którym przechowuje się kadzidło.
**********
KOCIOŁEK Z WODĄ I KROPIDŁO – Kociołek to naczynie liturgiczne, w którym znajduje się woda święcona przeznaczona do pokropienia wiernych podczas Eucharystii, a także do święcenia określonych przedmiotów. Początkowo wody święconej używano do skraplania mieszkań, dla odpędzenia złych mocy. Dopiero w VIII w. wprowadzono aspersję niedzielną jako przypomnienie chrztu, jego skutków i zobowiązań. Pierwotnie poświęcano wodę w mieszkaniach wierzących, a od VI w. w kościołach. Natomiast kropidło stanowi przedmiot, przy pomocy którego kapłan kropi wiernych wodą święconą
**********
NACZYNIA NA OLEJ ŚWIĘTY – naczynie w którym przechowuje się olej święty do udzielania sakramentów takich jak chrzest, bierzmowanie czy namaszczenie chorych.
**********
NACZYNIA CHRZCIELNE – są to naczynia liturgiczne wykorzystywane przy udzielaniu sakramentu chrztu. Służą one do polania głowy dziecka wodą święconą.
**********
BURSA – jest to sztywna torebka do zawieszenia na szyi, na patenę z Komunią chorych.
BIELIZNA LITURGICZNA:
KORPORAŁ – kawałek lnianego płótna, o wymiarach zbliżonych do 50 cm x 50 cm, na którym stoi kielich i patena z hostią podczas liturgii Eucharystycznej oraz Najświętszy Sakrament, gdy jest przechowywany i wystawiany.
**********
PURYFIKATERZ – ręcznik o długości ok. 35 cm i szerokości 21 cm do osuszania kielicha, oczyszczania pateny na hostię i obcierania brzegu kielicha przy Komunii pod postacią wina. Przynosi się go na ołtarz razem z kielichem na przygotowanie darów.
**********
PALKA – to kwadratowe podwójne płótno lniane zwykle o wymiarach 17 x 17 cm usztywnione przez włożenie kartonu pomiędzy podwójne płótno. Służy do nakrywania kielicha mszalnego.
**********
WELON – jest to tkanina koloru białego lub koloru ornatu, którą nakryty jest kielich do momentu przygotowania darów ofiarnych. Ponownie kielich nakrywa się tym welonem po Komunii Świętej.
**********
RĘCZNICZEK – jest to zbliżony formą i wielkością do puryfikaterza kawałek materiału, którym wyciera się ręce kapłana po lavabo czyli obmyciu, które następuje po obrzędzie przygotowania darów.
Kolory szat liturgicznych i ich znaczenie
Czerwony – kolor krwi, ognia, miłości, kolor królewski. Używany jest w Niedzielę Palmową, w Wielki Piątek, w uroczystość Zesłania Ducha Świętego, a także w święta ku czci świętych męczenników.
Biały – kolor radości. Używany jest w Boże Narodzenie i w okresie Bożego Narodzenia oraz w uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego i w Okresie Wielkanocnym, a także w święta ku czci Chrystusa i w święta ku czci świętych (nie męczenników).
Fioletowy – ten kolor jest znakiem pokuty i żałoby. Używany jest w okresie Adwentu, w okresie Wielkiego Postu, a także podczas Mszy św. pogrzebowych.
Zielony – kolor nadziei. Używany jest w niedziele zwykłe i dni powszednie okresu zwykłego.
Różowy – kolor radości wśród pokuty. Używany jest w III Niedzielę Adwentu i IV Niedziela Wielkiego Postu.
Czarny – kolor smutku, żałoby. Dziś już rzadko używany podczas Mszy św. Pogrzebowych (używany rzadko, częściej używa się, podczas Mszy św. Pogrzebowych szal koloru fioletowego).
Służba Liturgiczna Ołtarza: lektorzy, ministranci, kandydaci na ministrantów.
Kościół św. Michała Archanioła w Bystrzycy Kłodzkiej
Kościół parafialny, należy do najciekawszych założeń sakralnych na Dolnym Śląsku. Powstał w wyniku przebudowy pierwotnego, późnoromańskiego kościółka.W obecnej postaci jest to dwunawowa hala z rzędem filarów i dwoma prezbiteriami. Do chwili obecnej zachowało się w nim sporo detalu kamieniarskiego m. in. romańskie służki, gotyckie portale i chrzcielnica z herbami.
Kościół wzmiankowany po raz pierwszy w roku 1336, powstał prawdopodobnie w połowie XIII wieku. Został zniszczony w 1426 roku (wg innych źródeł 1429) przez oblegających miasto husytów, którzy doprowadzili do zawalenia stojącej w linii murów obronnych wieży kościoła. Kościół spłonął w 1475 roku i w dwa lata później został odbudowany. W latach 1564-1624 kościół był w posiadaniu protestantów. W latach 1753 i 1800 pożary ponownie niszczyły częściowo budowlę. W latach 1914-1915 nastąpiła rozbudowa kościoła – przedłużono główną nawę kościoła, rozebrano starą wieża kościoła i wzniesiono nową 60 metrową w narożniku południowym.
Obecnie jest to okazała, siedmioprzęsłowa, dwunawowa hala z dwoma kruchtami i zakrystią. Dostawiona z boku wysoka wieża zwieńczona jest wysokim hełmem z trzema prześwitami. W kościele zachowało się sporo detali kamieniarskich pochodzących z XIII-XVI wieku.
Idzików nr 144, 57-512 Idzików, tel. (74) 813 00 22 Proboszcz: Ks. mgr lic. Edward Romuald CZARNY
6. MIĘDZYGÓRZE – parafia pw. św. Józefa Oblubieńca NMP
ul. Śnieżna 2, 57-514 Międzygórze, tel. 500 416 707
e-mail: miedzygorze@cpps.pl Proboszcz: Ks. mgr Franciszek Grzywa CPPS Duszpasterz: Ks. mgr Marcin Pawlicki CPPS
7. STARA ŁOMNICA – parafia pw. św. Małgorzaty
Stara Łomnica nr 65, 57-521 Gorzanów, tel. (74) 812 10 35 Proboszcz: O. mgr Józef KUCIŃSKI SSCC
Ojciec Duchowny Dekanatu
8. STARY WALISZÓW – parafia pw. św. Wawrzyńca Męczennika
Stary Waliszów nr 3, 57-500 Bystrzyca Kłodzka, tel. (74) 811 14 35 Administrator Parafii: Ks. mgr Jan ORDOWSKI
9. WILKANÓW – parafia pw. św. Jerzego
Wilkanów 133, 57-513 Wilkanów, tel. (74) 813 60 27 Proboszcz: Ks. mgr Marian PROCHERA
10. WÓJTOWICE, parafia pw. św. Marii Magdaleny
Wójtowice, ul. Górna 4, 57-500 Bystrzyca Kłodzka, tel. (74) 811 05 88 Administrator Parafii: Ks. mgr Tomasz KRUPNIK
11. MARIANÓWKA, Ośrodek Rekolekcyjno – Wypoczynkowy
Marianówka 4, 57-500 Bystrzyca Kłodzka, tel. 662 136 581 lub (74) 813 00 17 Kierownik: Ks. mgr Mirosław Łobodziński
\
